Vincenzia en een vogelei
Door: Lonneke
Blijf op de hoogte en volg Lonneke
29 November 2010 | Kenia, Kisumu
Afgelopen woensdag is weer een nieuwe operatieweek van start gegaan. Zo heb ik kennis mogen maken met de 4e jarige Vincenzia. (Jullie hebben haar op de foto’s kunnen zien, dat meisje dat zo druk bezig is met het opblazen van een ballon). Ik ben helemaal fan van haar, wat een schatje!
Iedere keer als ze me ziet komt ze op me afgestormd en vliegt me om mijn nek.
Voor de grap zei ik al tegen Sanne dat ik haar wel zou willen adopteren….
De volgende morgen komen Vincenzia’s moeder en 2 van haar tantes op mij afgestapt. Ze vragen me of ik haar niet zou willen adopteren, we hebben zo’n klik en ze vind mij zo leuk!
Als een ware Unicef medewerker vertel ik dat kinderen het gelukkigst zijn wanneer zij opgroeien in de buurt van hun familie, en in hun eigen cultuur. In sommige gevallen, wanneer er geen geschikt familielid is die de opvoeding op zich kan nemen, is adoptie een beter alternatief. Maar dit lieve meisje moet lekker in Kenia blijven wonen. Van wonen in dat gekke Nederland zal ze echt niet gelukkiger worden.
Ik stond al in de startblokken ze ook te introduceren met uber-pannenkoeken Wilders en Rutte, maar de dames waren al overstag, das jammer!
Zondag was het de grote dag voor mijn kleine vriendinnetje, de dag van haar operatie.
Haar beide voetjes staan naar binnen en dat zal vandaag (letterlijk en figuurlijk) recht gezet gaan worden.
Thuis ben ik druk aan de slag met mijn minor filosofie wanneer Hannie (andere vrijwilliger hier) binnen komt stappen. Slecht nieuws. Het had weinig gescheeld of Vincenzia had de operatie niet overleefd…
Er blijkt iets mis te zijn met haar longen, wat nog niet bekend was, tijdens de operatie is het daardoor goed misgelopen. Een paar seconden lang heeft haar hart te weinig geklopt.
Ze hebben haar snel aan de beademing gelegd. Gelukkig is ze tijdje later alweer buiten levensgevaar.Al snel mag ze van de beademing, en slapen in de normale ziekenhuiskamer.
De volgende dag zit ze alweer vrolijk overeind in haar bed. Wat een opluchting!
Het enige waar we ons nog wel zorgen over maken is dat ze niet meer praat. Ze maakt alleen maar rare geluidjes… Ik heb geen idee wat dat te betekenen heeft, of dat normaal is na de operatie, en of dit weer over gaat. Als enige blanke in de ziekenhuiszaal werd ik als deskundige aangezien. Men wilde graag een antwoord van mij op bovenstaande vragen. “Het komt allemaal wel goed, toch?”
Moeilijk om de mensen teleur te stellen, ik heb écht geen idee. Ik wil ze graag gerust stellen, maar ik weet het niet. En van dooie mussen wordt ook niemand blij.. Maar even afwachten, ben ik bang.
Over vogels gesproken, ik heb gisteren per ongeluk een vogelei kapot getrapt. Echt per ongeluk, echt waar! Oke, ik geef het toe, ik vind vogels verschrikkelijk. Of voornamelijk eng, en dan met name de duiven. Maar om met mijn blote voet in een vogelei te gaan staan, gaat zelfs voor mij te ver.
Dit mooie verhaaltje heb ik met trots aan Merle verteld. (Ja sorry, madame Witjes komt wederom opdagen in mijn weblog..)
Thuis, in Nederland, zit Merle de quest te lezen. en wat leest ze daarin ;-)
“trap in Afrika nooit een vogelei kapot, dat brengt ongeluk…”
Kak! (Zou er ook een land bestaan waar het ongeluk brengt wanneer je met je voet in kak gaat staan?)
Ik hoop dat dit lieve kleine vogeltje die ik van het leven beroofd heb, en dankzij mij nooit zal kunnen vliegen, nooit het mooie Afrika kan ontdekken, nooit wormen zal kunnen eten, en nooit van boom van boom zal kunnen vliegen, het mij niet al te hard kwalijk zal nemen.
Lief vogeltje, het spijt mij!
Maar, ik vind duiven nog steeds de grootste vergissing van moeder natuur..
xx
Iedere keer als ze me ziet komt ze op me afgestormd en vliegt me om mijn nek.
Voor de grap zei ik al tegen Sanne dat ik haar wel zou willen adopteren….
De volgende morgen komen Vincenzia’s moeder en 2 van haar tantes op mij afgestapt. Ze vragen me of ik haar niet zou willen adopteren, we hebben zo’n klik en ze vind mij zo leuk!
Als een ware Unicef medewerker vertel ik dat kinderen het gelukkigst zijn wanneer zij opgroeien in de buurt van hun familie, en in hun eigen cultuur. In sommige gevallen, wanneer er geen geschikt familielid is die de opvoeding op zich kan nemen, is adoptie een beter alternatief. Maar dit lieve meisje moet lekker in Kenia blijven wonen. Van wonen in dat gekke Nederland zal ze echt niet gelukkiger worden.
Ik stond al in de startblokken ze ook te introduceren met uber-pannenkoeken Wilders en Rutte, maar de dames waren al overstag, das jammer!
Zondag was het de grote dag voor mijn kleine vriendinnetje, de dag van haar operatie.
Haar beide voetjes staan naar binnen en dat zal vandaag (letterlijk en figuurlijk) recht gezet gaan worden.
Thuis ben ik druk aan de slag met mijn minor filosofie wanneer Hannie (andere vrijwilliger hier) binnen komt stappen. Slecht nieuws. Het had weinig gescheeld of Vincenzia had de operatie niet overleefd…
Er blijkt iets mis te zijn met haar longen, wat nog niet bekend was, tijdens de operatie is het daardoor goed misgelopen. Een paar seconden lang heeft haar hart te weinig geklopt.
Ze hebben haar snel aan de beademing gelegd. Gelukkig is ze tijdje later alweer buiten levensgevaar.Al snel mag ze van de beademing, en slapen in de normale ziekenhuiskamer.
De volgende dag zit ze alweer vrolijk overeind in haar bed. Wat een opluchting!
Het enige waar we ons nog wel zorgen over maken is dat ze niet meer praat. Ze maakt alleen maar rare geluidjes… Ik heb geen idee wat dat te betekenen heeft, of dat normaal is na de operatie, en of dit weer over gaat. Als enige blanke in de ziekenhuiszaal werd ik als deskundige aangezien. Men wilde graag een antwoord van mij op bovenstaande vragen. “Het komt allemaal wel goed, toch?”
Moeilijk om de mensen teleur te stellen, ik heb écht geen idee. Ik wil ze graag gerust stellen, maar ik weet het niet. En van dooie mussen wordt ook niemand blij.. Maar even afwachten, ben ik bang.
Over vogels gesproken, ik heb gisteren per ongeluk een vogelei kapot getrapt. Echt per ongeluk, echt waar! Oke, ik geef het toe, ik vind vogels verschrikkelijk. Of voornamelijk eng, en dan met name de duiven. Maar om met mijn blote voet in een vogelei te gaan staan, gaat zelfs voor mij te ver.
Dit mooie verhaaltje heb ik met trots aan Merle verteld. (Ja sorry, madame Witjes komt wederom opdagen in mijn weblog..)
Thuis, in Nederland, zit Merle de quest te lezen. en wat leest ze daarin ;-)
“trap in Afrika nooit een vogelei kapot, dat brengt ongeluk…”
Kak! (Zou er ook een land bestaan waar het ongeluk brengt wanneer je met je voet in kak gaat staan?)
Ik hoop dat dit lieve kleine vogeltje die ik van het leven beroofd heb, en dankzij mij nooit zal kunnen vliegen, nooit het mooie Afrika kan ontdekken, nooit wormen zal kunnen eten, en nooit van boom van boom zal kunnen vliegen, het mij niet al te hard kwalijk zal nemen.
Lief vogeltje, het spijt mij!
Maar, ik vind duiven nog steeds de grootste vergissing van moeder natuur..
xx
-
29 November 2010 - 15:58
Roos:
Hee Lon!
Pff wat heftig zeg van dat meisje!
Hoop dat ze snel weer kan praten. :O
En je hebt wel gelijk wat duiven betreft, iehw! Nooit meer naar de Dam in Amsterdam! :O
Ik heb nog wat news dude! Had gister mn dateeee! Je bent vast razend benieuwd. ;) Maar ik mag zo naar huis (door de sneeuw btw, ben blij dat je daar zit joh want het is hier koud kut winterweer :P), dus dan mail ik je vnv of van de week ffkes privé. :) :) :)
Have fun!!!!!!!
xx -
29 November 2010 - 18:16
Nienos:
Je ziet er goed uit Lon!!
Viel me ff op aan deze foto :) en een heul schattig meske natuurlijk... Spannend hoor, die operaties enzo :(
Maarre, t sneeuwt hier, 900km file en NL staat (weer eens) op zn kop.. Je mist dus NIKS! Of je moet van lopende neuzen, files, kou, sneeuwballen en warme choco houden...
Zo heerlijk om te lezen dat alles goed gaat!!
Ik ben ondertussen bezig bij m'n Korein om 3FM te steunen met t glazen huis, dit jaar op de markt he!! Lege flessen inzamelen, na eerste dag al op 15euro en 3 zakken vol flessen jeej :) khou je op de hoogte!!
Liefs xx -
30 November 2010 - 08:22
Moeders:
wow wat een verhaal(van alles en nog wat).Ik hoop echt dat alles komt goed met Vincenzia,(misschien is ze gewoon bang ff te praaten naar de operatie(ik weet ook niet).Eerst dacht ik Ja Ja Lonneke"s eerst adoptie kind !!!! Dat gebeurt een keer(weet ik zeker).
Ja en de ander verhaal !!!!!!!! Wat moet ik van zegen !?!?!?!?! Echt iets voor jou, en je de duiven DAT WEET IEDEREEN jou LIEFDE VOOR DE DUIVEN !!!!!!!! HaHa Aan de kant Aan de kant !!!!
moeders xxxx
Super Goed Nienos ! je haalt zeker 100 Euro weet ik zeker !!!!! -
01 December 2010 - 16:29
Merle:
Agerum! Ik schrik van je verhaal, arm ding... Wat vreemd dat ze nu niet meer praat zeg. Gelukkig dat de operatie goed is afgelopen, hopelijk heeft ze niks ernstigs met haar longen... Bah, dat is even naar zeg!
Verder vroeg ik mij af of je al ongeluk hebt gehad? Je bent wel op een hele bijzondere manier op dat ei gestapt. Zo'n klein eitje en jij krijgt het voor elkaar om maar een puntje eraf te trappen. Je kan het zelfs nog bakken als je wilt! Geluk bij een ongeluk! -
01 December 2010 - 16:30
Merle:
Nouja, een puntje... Dat was misschien wat te optimistisch van mij. Maar dat bakken had nog best gekund! -
07 December 2010 - 22:50
Gino:
Wat fijn dat het goed is afgelopen met dat meisje en wat goed van jouw om verantwoord als een unicef medewerker te reageren op het adoptievoorstel.
naast ons onderzoeksresultaat dat wij nu presenteren heb ik ook maar gelijk een klein meisje meegenomen. dat zou pas een verhaaal zijn bij ons fontysje, ahum.
Uh van dat ei per ongeluk? en duiven eng? zolang ze nie boven je vliegen en.... ;) -
12 December 2010 - 17:24
Pap:
he meiske, even laangs deze weg een reactie, normaal gaat dat via jouw persoonlijk e-mailadres maar deze keer maar even op jouw weblog.
zoals ik je gisteren al vertelde aan de telefoon heb ik die dag een aantal kadootjes opgehaald bij mensen die hebben gereageerd op mijn oproep in het Eindhovens dagblad van een paar weken geleden. Het was fantastisch wat ik allemaal heb gekregen!! Een mevrouw uit Eindhoven die een tas vol had gekocht en die zelfs van haar kleinkinderen ook vanalles heeft mee gekregen, een Mevr.uit Bergeijk,een doos vol met duizenden stickers, door haar zoon gemaakt + een aantal houten puzzles en meer dan 300 balonnen!!! Een mevrouw die belde uit Budel, geloof ik, die een doos heeft gestuurd per post met daarin , stiften ,kleurpotloden, kleurboeken, knustelvellen en ballonnen, ik vind het erg jammer dat ik niet weet hoe ze heet zodat ik haar nog even kan bedanken maar ik ga nog even opnieuw reageren in de krant om haar te bedanken en vragen of ze per mail haar adres willen doorgeven. En dan heb ik bij PSV van collega teamchefs al kleurpotloden ,pennen, voetbal gekregen, en er volgt nog meer ik heb nog een adres in Geldrop en ik heb er nog eentje gemist en ik hoop dat die mevrouw me nog een keer belt zodat ik ook daar nog even langs kan gaan.
Wil jij op jouw weblog tzt ook even een bedankje plaatsen dan zal ik er voor zorgen dat ze allemaal jouw lonopreis.waarbenjij.nu adres krijgen!!
ik schrijf je nog wel meer over alles wat er nog staat te gebeuren.
liefs Pap x x x x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
